در روزهای اخیر در پی مدفون و کشته شدن شماری از نوجوانان و جوانان ایرانی بر اثر بهمن و برف سنگین کوهستان قندیل در مقرهای پژاک، نگرانی خانواده های ایرانی بیشتر شده و این خانواده ها واکنش نشان داده و خواستار پیگیری سرنوشت فرزندانشان شده اند.

شایان محمدی یکی از نوجوانان ربوده شده توسط پژاک است که خانواده وی هیچ اطلاعی از سرنوشت فرزندشان ندارند و در پی شیوع ویروس کرونا در بین اعضای پژاک و نیز مدفون شدن تعدادی از اعضا در بین برفها بر اثر بهمن اکنون این خانواده ها بیش از پیش نگران سرنوشت فرزندانشان هستند.

خلیل محمدی پدر شایان می گوید: «پسرم متولد ۱۳۸۰ است و حدود ۵ ماه است که عضو پژاک شده است. سطح تحصیلات او نیز پایین و تا حد اول دبیرستان می‌باشد. شایان، در زمان جذب به پژاک، نگهبان شبانه یک باغ انگور در نزدیکی روستای خود بود. من احتمال می‌دهم اعضای گروه شبانه در آنجا با وی آشنا شده باشند. اما یقین دارم او را فریب دادند».

پدر شایان در مورد اقدامات خود برای مطلع شدن از سرنوشت فرزندش گفت: «به مراجع قانونی و امنیتی خبر داده‌ام. امیدوارم با کمک وکلای دیدبان حقوق بشر کردستان خبر دقیقی از فرزندم کسب کنم».

آقای خلیل محمدی در مورد شغل خود افزود: «قهوه خانه داشتم، اما زندگی‌ام به سختی می‌گذرد. اکنون نیز به دلیل کرونا وضعیت اقتصادی‌ام وخیم است و واقعا توان سفر به اقلیم و پیگیری وضعیت شایان را ندارم. چند ماه پیش نیز وقتی خواستم به عراق بروم و سرنوشت شایان را پیگیری کنم، همه اقوام از جمله کسانی که از رفتار پ.ک.ک/پژاک مطلع هستند، گفتند خودت را خسته نکن. آنها بی رحم هستند و هرگز اجازه نمی‌دهند پسرت برگردد. حتی تعریف می‌کردند یک نفر برای برگرداندن دختر خود رفته بود. دخترش در اتاقی بود و صدای پدر و مادرش را می‌شنید و داد و فریاد می‌کرد. اما نیروهای سنگدل پ.ک.ک اجازه ندادند حتی یک لحظه آنان را ببیند. خیلی بی‌وجدان هستند».

پدر شایان همچنین در مورد وضعیت روحی خانواده بعد از شنیدن اخبار اخیر و جذب فرزندشان به گروه پژاک، توضیح داد: «هر شب خواب پسرم را می‌بینم و دیوانه می‌شوم. چند بار در بیرون غش کرده‌ام. مادرش چند بار خودکشی کرده و یک بار هم می‌خواست خودش را در آب غرق کند، چون تحمل دوری از پسرش را ندارد».