کریستین مک کفری 
در حالی که خط مقدم جبهه جنگ با دولت اسلامی عراق و شام (داعش) تنها در ۴٫۵ کیلومتری جنوب سنجار(شنگال) قرار دارد، یک تهدید بالقوه خطرناک تر آنجا را تهدید می کند. بخش هایی از شمال سنجار – منطقه ای که توسط آن رشته کوه بدنام ۷۰ کیلومتری جدا شده است – در دسامبر ۲۰۱۴ آزاد شد. مرکز آن منطقه در جنوب آن کوه در ماه نوامبر ۲۰۱۵ از نیروهای داعش پاکسازی شد. ترکیبی از چند نیرو- ایزدی های مستقل، حزب کارگران (پ ک ک)، و پیشمرگه های دولت اقلیم کردستان – در هر دو عملیات مشارکت نمودند، اما داعش هنوز هم روستاهای جنوب سنجار را در اشغال خود دارد.

همانطور که در طول تعدادی از بازدیدهایم به شهر در طول ۱۸ ماه گذشته مشاهده کردم، سنجار به سرعت در حال تبدیل شدن به منطقه ای برای تقابلات نیابتی بین رقبای منطقه ای است که هیچ نتیجه ای ندارد. در میانه این درگیری ها، ایزدی های منطقه – یک اقلیت مذهبی که حدود ۵۰۰۰۰۰ نفر از جمعیت عراق را تشکیل داده و در سنجار در اکثریت هستند – مجبور می شوند که یکی از طرف ها را انتخاب کنند. این تنش در سراسر بسیاری از سرزمین های آزاد شده از داعش شایع است؛ چرا که جناح های رقیب در مبارزه خود برای قدرت از مردم محلی در راستای اهداف خود استفاده می کنند. در داخل سنجار، این نیروها خطر شعله ور شدن درگیری داخلی میان ایزدی را بوجود آورده اند که می تواند همانند حمله داعش به منطقه آنها در اوت ۲۰۱۴ خطرناک باشد.

تنها امید سنجار توافق میان همه طرفین است، دست آوردی که قطعا به میانجیگری یک عامل خارجی نیاز دارد و نه حزبی که در یکی از طرفین این جنگ نیابتی قرار دارد – به عبارت دیگر، نه بغداد، نه آنکارا، و نه هیچ جناح کردی ای در سراسر منطقه – نمی توانند نقش این میانجی را داشته باشند. تاثیر سرنوشت سنجار بسیار فراتر از محدوده این بخش کوچک از عراق خواهد بود. و در صورتی که این تنش های رو به وخامت حل شوند تاثیر عمده ای بر ثبات شمال عراق و مبارزه گسترده تر علیه داعش خواهد داشت.

بر سر تبدیل شدن سنجار به بخشی از عراق و یا اقلیم کردستان، اینکه آیا ایزیدی ها کرد هستند و یا یک گروه قومی متمایز، و اینکه کدام احزاب می توانند به بهترین وجه منافع سنجار را تامین کنند، تفاوت بسیار جدی ای میان جناح های ایزدی وجود دارد. علی رغم این اختلافات، به علت اتفاق تلخ خروج نیروهای کرد پیش از حمله داعش در اوت سال ۲۰۱۴ یک رویکرد “اصلی ایزدی غالب است. به این ترتیب، جناح ایزیدی تاکنون تمایلی به درگیری با یکدیگر نداشته اند. ایزدی ها تماما و به شدت ادعا می کنند که از اکنون به بعد آنها فقط می توانند بر خودشان تکیه کنند و در نتیجه خواستار استقلال بیشتر و کنترل خدمات دولتی و امنیتی منطقه هستند.

اما به دلیل رقابت میان نیروهای خارجی بر سر کنترل سنجار انعطاف پذیری وحدت ایزیدی ها روز به روز بیشتر مورد سنجش قرار می گیرد. وضعیت منطقه به این صورت است: حزب دمکرات کردستان (KDP) تحت حمایت ترکیه از اکثریت بزرگی در استان دهوک در کردستان عراق برخوردار است و علی رغم جغرافیای ناپیوسته سنجار و وضعیت آن به عنوان بخش از مناطق مورد مناقشه میان اقلیم کردستان و دولت فدرال عراق، این حزب قدرت مسلط محسوب می شود. شورشی های کرد ترکیه و سوریه از حزب کارگران کردستان (پ ک ک)، و واحدهای مدافع خلق (YPG) و نیروی جانشین محلی آنها در سنجار، یعنی واحد های مقاومت سنجار (YBS) ، مخالفان اتحاد ترکیه و حزب دموکرات کردستان هستند. تنش سازش ناپذیر بین ترکیه و مخالفان محلی وضعیتی ناپایدارتر از همیشه را در سنجار بوجود آورده است.

این تنش محلی نشان دهنده طرح های گوناگون است که نه تنها وضعیت آینده سنجار، بلکه کل منطقه شمال عراق، شمال سوریه، و جنوب شرقی ترکیه، که کردها در این مناطق متمرکز شده اند، را تعیین می کنند. درگیری های خشونت آمیز از سر گرفته شده میان آنکارا و پ ک ک در ترکیه باعث شده است تا هر دو طرف درگیر رویکردی انعطاف ناپذیر را اتخاذ کنند. در عین حال، حزب دموکرات کردستان – که قدرت غالب در دولت منطقه ای کردستان است و کنترل دفاتر ریاست اقلیم، نخست وزیری و همچنین تمامی سمت های مهم امنیتی و انرژی را در اختیار دارد – تبدیل به یک شریک کردی قوی و علاقه مند آنکارا شده است که آشکارا حزب دموکرات را یک وزنه تعادل حیاتی در برابر پ ک ک می بیند. به نوبه خود، حزب دموکرات کردستان اتحاد خود با آنکارا را به عنوان یک وسیله تقویت استقلال حکومت اقلیم کردستان از بغداد و تحقق هدف استقلال نهایی می بیند. در سطح محلی نیز ائتلاف با آنکارا راهی برای بازگرداندن قدرت حزب دموکرات کردستان در سنجار است که این حزب تا اوت سال ۲۰۱۴ کنترل آن را در اختیار داشت. از سوی دیگر، پ ک ک تلاش کرده است تا YBS را تشکیل داده و با ورود به سنجار، بعد از عقب نشینی پیشمرگ های حزب دموکرات کردستان، با کمک نظامی و لجستیکی به YBS کمک کند.

حضور پ ک ک در سنجار از سال ۲۰۱۴ آشکارا به منشا تنش برای ترکیه و حزب دموکرات کردستان تبدیل شده است. در هر سفری که به سنجار می روم، تعداد بیشتری از بنای های یادبود و پرتره عبدالله اوجالان رهبر زندانی پ ک ک و شبه نظامیان کردی که به خاطر سنجار کشته شده اند، را می بینم. از سوی دیگر برنامه های سیاسی گسترده تر پ ک ک باعث نگرانی عمیق رقبایش شده است. پ ک ک امیدوار است تا از لیست سازمان های تروریستی خارجی ایالات متحده حذف شود، به دنبال باز کردن مسیری جدید به بغداد و مقابله با نفوذ نیروهای حزب دمکرات کردستان در مناطق تحت کنترل کردها در سوریه است. هم ترکیه و هم حزب دموکرات کردستان YBS  را وسیله ای برای نفوذ پ ک ک در مناطق کردنشین عراق، و در نتیجه پیشبرد برنامه های این گروه شورشی در ایجاد کردستانی متحد می دانند که پ ک ک قدرت اصلی را در آن در اختیار خواهد داشت.

قدرت های دیگر این اختلاف را پیچیده و عمیق می کنند. بغداد، در تلاش برای تثبیت قدرت خود در منطقه مورد مناقشه سنجار، به ۱۰۰۰ مبارز YBS حقوق می پردازد. ایران شنگال را آخرین بخش از مسیر زمینی خود از طریق عراق به سوریه می بیند. اتحادیه میهنی کردستان، یکی دیگر از احزاب حاکم در حکومت اقلیم کردستان، به دنبال به چالش کشیدن قدرت حزب دمکرات کردستان در شنگال است. و همانگونه که یکی از مقامات ارشد حکومت اقلیم کردستان (که اتفاقا او نیز از ایزیدی های شنگال است) گفت، “مهم ترین نکته این است که هیچ یک از این سه حزب در کردستان نمی خواهند ایزدی های چیزی وجود داشته و قدرتمند باشند.”

با خصمانه تر شدن این رقابت ها، بافت اجتماعی شکننده جامعه ایزیدی ها از هم پاشیده می شود. رهبران محلی اوایل این ماه برای اولین بار به من گفتند که آنها انتظار ایجاد درگیری میان جناح های خود را داشتند. فرهاد اتروشی فرماندار دهوک و عضو حزب دموکرات کردستان به من گفت که به پ ک ک اجازه حضور “در شهرهایمان و اشغال…  ساختمان های دولتی [آنگونه که در شنگال انجام می دهند] را نخواهیم داد.” قاسم ششو، از اعضای حزب دموکرات کردستان و فرمانده ۱۰۰۰۰ نیروی قوی “غیر رسمی”  پیشمرگه ایزیدی در شنگال، صراحت بیشتری داشت و گفت: “اگر امریکا دخالت نکند، ما با [YBS و حامیان آن در میان پ ک ک] خواهیم جنگید.” YBSنیز رویکردی مشابه دارند – چرا که هوال سرحد فرمانده آنها در خاناسور تصریح کرد: « اگر آنها [حزب دمکرات کردستان] اینجا را ترک نکنند، ما آنها را مجبور به ترک (اینجا) خواهیم کرد. ما، نه تنها در اینجا بلکه در جاهای دیگر نیز با آنها مبارزه خواهیم کرد. ”

مصمم بودن نیروهای رقیب برای تضعیف همدیگر باعث ضعیف تر شدن ائتلاف محلی ضعیف علیه داعش می شود. همانطور که قاسم ششو و اتروشی به من گفتند، حزب دموکرات کردستان سلاح های سنگینی را که در اختیار نیروهای کرد قرار داده است به پیشمرگه های ایزیدی نمی دهد. یکی از دلیل این امر سوء ظن ملحق شدن آنها به YBS یا نیروهای مستقل حفاظت ایزیدکان ((HPE که قبلا بنام نیروهای حفاظت از شنگال (HPS) شناخته می شد) تحت فرماندهی حیدر ششو است، هر چند که کمبود کلی سلاح نیز یکی از دلایل این اقدام عنوان شده است. مقامات محلی و غیر نظامیان نیز ادعا می کنند که سرویس های امنیتی حزب دمکرات کردستان در دهوک اعضای خانواده مبارزان HPE و YBS در اردوگاه ها را تهدید و دستگیر می کنند. در طول چند ماه گذشته، نیروهای مختلف ایست بازرسی هایی را برای دشمنی با یکدیگر برپا کرده اند که تقریبا هر روز باعث ایجاد درگیری شده است. به گفته یکی از مقامات ارشد حکومت اقلیم کردستان که از ایزیدی های شنگال است، “وضعیت ایزیدها در شنگال خطرناک تر از روز نسل کشی است.”

این رقابت همچنین تلاش ها برای بازسازی و بازگشت را متوقف ساخته است. تحریمی که توسط استان دهوک بر  شنگال، ربیعه و زومار تحمیل شده است بدان معنی است که کالاهایی که وارد آن منطقه می شوند در ایست بازرسی سهیلا به شدت کنترل می شوند. غیرنظامیان، مغازه داران، داروسازان و مقامات سازمان های غیردولتی محلی ای که من با آنها صحبت کردم گزارش کردند که هر میزان کالای قابل ملاحظه – به گفته بسیاری اگر بیش از ۱۰ کیلوگرم باشند- مانند کالای پزشکی، شیر خشک، بنزین، آرد، شکر و غیر قابل عبور هستند و بر روی محصولاتی مانند سیگار نیز مالیات و یا تعرفه اعمال شده است. ” نمی توانید یک بسته شکر به شنگال ببرید ” به جمله ای عمومی برای توصیف وضعیت تبدیل شده است.

کمبود ناشی ازاین شرایط قیمت را افزایش داده است و باعث فقر مالی شنگالی های منطقه شده است. شهروندان از نداشتن پول کافی برای خرید شیر برای کودکان خود صحبت می کنند. کشاورزان شکایت دارند که بخش های کلیدی و ماشین آلات تحریم شده اند. من با یک داروساز صحبت کردم که بیش از دو ماه تلاش کرده بود تا مجوز انتقال حدود چهار تن دارو را از دولت فدرال به داخل شنگال بگیرد و در این کار موفق نشده بود. همچنین کمبود عمده سوخت وجود دارد. در مکان هایی مانند خاناسور، یکی از تنها شهرهایی که در آن تعداد قابل توجهی (حدود ۳۵۰) از خانواده بازگشته اند، دارو های درمانگاه تمام شده است. شاید این شهر به طور اتفاقی توسطYBS کنترل نشده باشد.

اتروشی اصرار دارد که هدف از محاصره اعمال شده ممانعت از گروه های مسلح “غیرقانونی” مانند پ ک ک است که در برابر نیروهای حکومت اقلیم کردستان مبارزه می کنند. او تاکید می کند که “اجازه عبور به مایحتاج شهروندان و کلینیک های حکومت اقلیم کردستان داده می شود.” اما برای بسیاری از شهروندان و مقامات ایزیدی، اهداف و اثرات تحریم ها بسیار گسترده تر هستند. اولا، محاصره باعث دلسرد شدن مردم از بازگشت شده و این رویکرد را تقویت می کند که حزب دموکرات کردستان ترجیح می دهد مردم در اردوگاه های دهوک باقی بمانند و در نتیجه قابل کنترل هستند تا اینکه به سنگال برگشته و احتمالا از رقبای حزب دمکرات کردستان حمایت کنند. بسیاری از خانواده ها گفتند که روند تحقیر آمیز تخلیه وسایل آنها از وسایل نقلیه آنها را به فکر بازگشت انداخته است. زمان اعمال محاصره، که از اواخر سال تحصیلی و زمانی که بسیاری از خانواده ها به دنبال بازگشت بودند، شروع شد، این سوء ظن و گمان را تقویت کرده است. همچنین باوری وجود دارد که حزب دموکرات کردستان، از طریق کنترل توزیع منابع، به دنبال تثبیت دوباره کنترل خود بر شنگال است. منابع متعددی به من گفتند که تنها افراد خاصی از حزب دموکرات کردستان مجاز به آوردن همه چیز به شنگال هستند.

محدود کردن منابع تنش های بیشتری را میان نیروها، و همچنین فعالیت های بی قانون تر و خطرناک تر ایجاد کرده است. قاچاق در حال افزایش است و منجر به خشونت بیشتر شده است. فقط در هفته گذشته، به من گفته شد که درگیری میان نیروهای وابسته به حزب دمکرات کردستان و قاچاقچیان ایزیدی محلی منجر به برادرکشی شد. پیچیدگی های این درگیری تنها یکی از نشانه ای اخیر است که نشان می دهد سطح تنش تا به کجا رسیده است.

در جستجوی یک راه حل در شنگال

حل این بحران در حال رشد نه تنها برای حصول اطمینان از ثبات دراز مدت و بازسازی شنگال حیاتی است، بلکه برای موفقیت در نبرد گسترده تر علیه داعش بسیار مهم است. این گروه اسلامی افراطی از نارضایتی و خلاء امنیت ایجاد شده توسط چنین اختلافاتی تغذیه می کند، چرا که این شرایط حداقل باعث تغییر توجه به مبارزه برای نابودی این گروه خواهد شد.

با توجه به پویایی منطقه ای موجود، راه حلی دراز مدت نیازمند حضور تمامی بازیگران بزرگ منطقه ای است. با این حال به نظر می رسد، هر دو طرف – ترکیه و حزب دموکرات کردستان از یک سو و پ ک ک و YBS از سوی دیگر – روز به روز نسبت به توافق تمایل کمتری پیدا می کنند. در واقع، پیگیری برنامه هایشان بر اساس خطرات وابسته به منافع شخصی خشونت محلی را افزایش می دهد. هر توافقی که رقابت و اهداف غالبا متناقض آنها را در نظر بگیرد بایستی با میانجی گری طرفین خارجی، از جمله قدرت های بزرگ بین المللی مانند ایالات متحده صورت بگیرد.

حتی اگر چنین توافقی بین این بازیگران منطقه ای صورت بگیرد به زمان نیاز دارد. خطر این است که تا زمانی که مذاکرات آغاز شوند، جنگی داخلی میان ایزدی بوجود آمده باشد و در نتیجه ایجاد امنیت سخت تر و چالشی انسانی بوجود آمده باشد.

در نتیجه، راه حل های فوری و محلی تری مورد نیاز است. یکی گزینه های بالقوه در کوتاه مدت توافقی محلی است که تنش درون-ایزیدی را کاهش داده و در نتیجه مبنایی برای حفظ راه حل های منطقه ای دراز مدت خواهد بود. ایجاد این چارچوب از پایین به بالا هنوز هم با موانعی روبرو است، حداقل به شیوه مصمم بودن حزب دموکرات کردستان برای کنترل انحصاری شنگال و انگیزه پ ک ک برای حفظ جایگاهی در آنجا. با این وجود، هنوز هم حمایت شنگالی از یک توافق سیاسی با اولویت ایزدی ها که مورد حمایت یک نیروی امنیتی ایزیدی مستقل بوده و زیر چتر حمایت اربیل یا بغداد باشد، وجود دارد. ایزدی ها به دنبال راه حلی هستند که به آنها اجازه می دهد تا از تنش های منطقه ای که به طور فزاینده شرایط امنیتی و سیاسی شنگال را تعیین می کند به دور بوده و به جای آن ثبات را به منطقه بر گردانند تا اسکان مجدد و بازسازی را آغاز کنند. چنین راه حلی برای دیگر مناطق پس از داعش مهم است که در آنجا میانجیگری و توافق بین دولت رقیب و نیروهای امنیتی غیر دولتی برای ایجاد ثبات و هماهنگی بین مردم محلی کلیدی خواهد بود.

در حال حاضر پایه های امنیتی برای ایجاد یک نیروی ایزیدی مشترک توسط حیدر ششو و نیرویمستقل HPE  وی وجود دارد. بر اساس مصاحبه های من، در فقط بیش از یک ماه تقریبا ۷۰۰۰ ایزیدی برای مبارزه به عنوان نیرویHPE  بدون حقوق و دستمزد ثبت نام  کرده اند و ۲۵۰۰ نیرو در پایگاه جدید آنها در شنگال آموزش دیده اند. بیش از یک شنگالی به من گفت که اگر از ترس حزب دموکرات کردستان نبود همه ایزیدی ها به این نیرو ملحق می شدند. بسیاری از ایزدی ها می دانند که چه چیزی در خطر افتاده است. یکی از استاید دانشگاه شنگال گفت:” اگر حیدر شکست بخورد، سنجار سقوط می کند. ” این احساس، به شیوه های مختلف توسط بسیاری از مردم اظهار شد.

به نظر می رسد این گروه از حمایت گسترده ای در میان مردم ایزیدی برخوردار است چرا که بسیاری از شنگالی ها این نیرو را نیرویی مستقل از کنترل “خارجی” می دانند. HPE دریافت پول یا پشتیبانی از اربیل، بغداد و یا پ ک ک را انکار می کند تا بدین وسیله مانع این رویکرد شود که از دستورات آنها پیروی می کند و در مقابل بر مواد غذایی، لوازم، و پول مردم محلی (هر چندHPE در ماه های پس از حمله داعش از بغداد و کردها کمک موقت دریافت کرد) تکیه می کند. با این حال، HPE از لحاظ سیاسی بی تجربه نیست. ششو و متحدان او می دانند که آنها به توافق با دیگر نیروهای محلی نیاز دارند و مایل به انجام چنین کاری هستند، درست همانگونه که همتایان آنها نیز بدنبال چنین اتفاقی هستند. چیزی که آنها حاضر به توافق بر سر آن نیستند خودمختاری است.

بنابراین، HPE نشان داده است که مایل به همکاری با YBS است اما تنها در صورتی که YBS به دنبال سیاستی مستقل از پ ک ک بوده و با اولویت شنگال باشد. گفتن این اقدام آسان تر از انجام آن است، چرا که ۳۰۰۰ خانواده در کوه از طرف پ ک ک و نیروی سوری وابسته به آن، YPGحمایت دریافت می کنند. خدر صالح، رئیس شورای اداری مستقل – شاخه سیاسی YBS – و چند عضو دیگر YBS و شورا استقلال نسبی آنها از پ ک ک را تایید کرده و تاکید کردند که آنها نیرویی “شنگالی” و “ایزیدی” هستند. صالح گفت در حالی که آنها از سوی پ ک ک و …….. حمایت می شوند ” پشتیبانی و دستور دو چیز متفاوت هستند … ما باید صادق باشیم که از طرف آنها حمایت می شویم، اما ما تحت فرمان آنها نیستیم.” بسیاری از شهروندان و مقامات این (ادعا) را رد کرده و به صراحت می گویند که YBS و پ ک ک “یکی هستند، هیچ تفاوتی بین آنها وجود ندارد … آنها ۱۰۰ درصد مثل هم هستند.” اما ممکن است قدرتی جایگزین قادر به دور کردن YBS از پ ک ک و بالعکس باشد.

حتی هوال سرحد فرمانده YBS در خاناسور به من گفت: “حزب دموکرات کردستان و پ ک ک؛ آنها مجبور خواهند شد برای ایزیدی ها چیزی را قربانی کنند.”

به همین ترتیب، ششو موافقت کرده است تا نیروهایش تحت کنترل وزارت پیشمرگ حکومت اقلیم کردستان باشد، اما تنها در صورتی که HPE پرچم کنونی، نام، و ساختار فرماندهی  خود را داشته باشد و همان سلاح هایی را دریافت کند که نیرو های پیشمرگه دریافت می کنند. آخرین تقاضای وی نشان می دهد HPE کمبود منابع زیادی دارد. در حالی که ششو و سربازان وی می گویند که آنها نسبت به این مسئله “تعهد و احساس،” دارند واقعیت تلخ این است که برای رسیدن به اهداف خود نیازمند دریافت منظم سلاح است.

تمایل HPE برای ائتلاف با حکومت اقلیم کردستان همچنین بر پذیرش واقعیت سیاسی شنگال تأکید دارد. رهبریت این گروه می داند که اربیل هرگز از تلاش های خود برای حفظ نفوذش در شهر دست نخواهد کشید. بنابراین، چیزی که HPE می خواهد سازش با گروهی کردی است که حق شنگال برای مدیریت امور خود به طور مستقل و مسالمت آمیز را به رسمیت می شناسد.

با این حال، حکومت اقلیم کردستان تا کنون در انعقاد توافقی رسمی مردد بوده است. مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان (و رئیس KDP) در اصل با یک توافق موافقت کرده است اما حاضر به پذیرش رسمی آن نبوده است. در همین حال، مقامات محلی حزب دموکرات کردستان تاکید دارند که به هر گروه سیاسی ای اجازه فعالیت داده می شود، اما هیچ گروهی – به علاوه HPE – اجازه گرفتن نیرو مسلح در شنگال را ندارد. این موضع ششو را متقاعد کرده است که حکومت اقلیم کردستان به دنبال خنثی کردن اوست و از وی پشتیبانی نمی کند. حزب دموکرات کردستان می گوید که، به گفته اتروشی، ششو “متعهد نیست.” و نتیجه این وضعیت به بن بست رسیدن است.

بعید است این بن بست بدون دخالت خارجی، به ویژه از سوی واشنگتن، شکسته شود. حزب دموکرات کردستان معتقد است که ائتلاف نظامی آن حزب با ایالات متحده علیه داعش به حکومت اقلیم کردستان اجازه می دهد هر گونه سیاست ارضی ای که در شمال عراق و به طور محلی به دنبال آن است را بدون ترس از سرزنش یا مقاومت دنبال کند. انتظار نمی رود که پیگیری متعصبانه واشنگتن در دستیابی به اهداف نظامی محدود به چنین نتیجه ای بیانجامد اما این وضعیت نه تنها در  شنگال بلکه در سراسر عراق، یک واقعیت است.

با این حال، اهمیت حمایت نظامی از نیروهای محلی به ایالات متحده و ائتلاف توانایی می دهد؛ البته در صورتی که آنها خواهان استفاده از آن باشند. حمایت نظامی و لجستیکی فعال ایالات متحده از نیروهای ایزیدی مستقل و فشار همزمان بر حزب دمکرات کردستان برای رسیدن به توافق های محلی ای که باعث تقویت استقلال سیاسی یزیدی شود به اندازه کافی توازن قدرت را به نفع ایزدی ها تغییر می دهد و به طور بالقوه فرصت هایی را برای کاهش تنش محلی بوجود می آورد. و همچنین سیگنالی مهم برای نیروهای بومی ای که در دیگر مناطق عراق از کنترل داعش آزاد شده اند، باشد.

منبع: War on Rocks

کریستین مک کارفی،مدیر موسسه مطالعات منطقه ای و بین المللی (IRIS) در دانشگاه آمریکایی عراق در سلیمانیه (AUIS) است.