ایلنور چویک

علاوه بر تهدیدی که متوجه پروسۀ صلح کرده است، اکنون حملات تروریستی روز افزون PKK شهروندان غیر نظامی را هدف قرار می دهد.

در دهۀ گذشته شبه نظامیان PKK ارتش ترکیه را در کانون حملات تروریستی خود قرار دادند. اما اخیراً شاهد بودیم که قاتلان PKK افسران پلیس را نیز مانند سربازان مورد حمله قرار دادند. متأسفانه حتی پلیس راهنمایی و رانندگی نیز در کمین های PKK آماج حملات این گروه شد.
اینک قتل های تروریستی PKK یک جنبۀ جدید پیدا کرده است که عبارت است از گرفتن جان غیر نظامیان. آنها پیشتر کارگران، مهندسان و کارمندان را می ربودند اما بدون هیچ آسیب و صدمه ای آزاد می کردند. اما در روز های اخیر شبه نظامیان PKK اقدام به مسدود کردن یک جاده کرده و یک خودرو را به آتش کشیدند که باعث مرگ یک زن شد. روز دوشنبۀ گذشته تروریست ها یونس کوجا، رئیس پیشین شاخۀ جوانان حزب عدالت و توسعه (AKP) در دیاربکر، را هنگامی که به محل کار خود می رفت به قتل رساندند.
PKK قبلاً نیز دو بار غیر نظامیان را در آنکارا هدف قرار داده بود. ۲۲ می ۲۰۰۷ حملۀ تروریستی PKK در قلب پایتخت و در ساعت شلوغی شهر جان ۹ تن را گرفت و ۱۲۱ تن دیگر را مجروح کرد. ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۱ یک بمب گذتری دیگر PKK در آنکارا ۳ تن را کشت و ۳۴ تن دیگر را مجروح کرد. شاخه های مختلف PKK مسئولیت این سبعیت را بر عهده گرفتند. از زمان آن انفجار تا کنون PKK به ادامۀ حملات تروریستی خود تنها علیه نیروهای امنیتی پرداخته است.
اما اکنون تصویری که PKK ترسیم می کند کاملاً متفاوت است. آنها در خیابان ها می کشند و شهروندان غیر نظامی را به آتش می کشند. این یک دگرگونی بسیار خطرناک است که نشان می دهد PKK به اندازۀ تروریست های دولت اسلامی عراق و شام (داعش) شرور و ظالم است و نشان می دهدکه آنها نیرویی وحشی صفت و خشن هستند که ارزشی برای جان انسان قائل نیستند. معنای دیگر این رویداد ها این است که PKK دیگر نمی تواند ادعا کند که تروریسم را کنار می گذارد و تلاش می کند به یک موجودیت سیاسی بی آزار تبدیل شود.
اما این کاملاً طبیعی است. هر کس گمان می کند که PKK می تواند رام شود و به آسانی وارد یک حیات اجتماعی عادی شود در واقع خود را گول می زند. مردم شرق و جنوب شرقی ترکیه باید چهرۀ زشت PKK را ببینند و بر اساس آن با PKK رفتار کنند. این حکم برای حرکت سیاسی کرد ها که توسط ۸۰ کرسی حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) در پارلمان نمایندگی می شود، نیز صادق است. آنها دیگر نباید به PKK و دسته های تروریستی آن تکیه کنند بلکه در مقابل باید به ۱۳ درصد آرایی که در این کشور به دست آوردند و آنها را به پارلمان برد متکی باشند.
HDP خواهد دید که هر چه بیشتر از قاتلان PKK فاصله بگیرد مردم بیشتری در ترکیه گرد آن جمع خواهند شد.
آنهایی نیز که در کشور های اروپایی از PKK حمایت می کنند باید چهرۀ واقعی این سازمان تروریستی را ببینند و مجراهایی را که به این قاتلان خشن حمایت مالی می رسانند، قطع کنند. آلمانی ها بیش از همه باید از چهرۀ واقعی PKK آگاه باشند اما می بینیم که سیاست مداران آلمانی همچنان میان تروریستان و آنها که سعی می کنند با ابزار های سیاسی محدودشان تأثیری بگذارند، تمایز قائل نمی شوند.
کاری که باید کرد این است که PKK را سرکوب کرد، جنگ افزارهایش را گرفت و رهبران را به تبعید فرستاد و تا جایی که ممکن است از ترکیه دور کرد. نباید به این افراد اجازه داد شهروندان کردمان را نمایندگی کنند. آنها که ارزشی برای جان انسان ها قائل نیستند، هر انگیزه ای هم که داشته باشند، نباید در این جامعه دارای نقش و جایگاهی باشند.

منبع: کردپرس