بحران اوکراین و عملیات نظامی روسیه در این کشور فارغ از زوایای مختلف سیاسی، امنیتی و ژئوپلتیکی، درس‌ها و پیام‌های قابل توجهی برای جامعه بین الملل دارد که نه به عنوان حاشیه بلکه باید به عنوان متن ماجرا به آن نگریست.
یک پیام رسا و روشن بحران اوکراین در این روزها که مورد توجه رسانه‌ها و اندیشکده‌ها قرار گرفته، موضوع بدعهدی، خیانت آمریکا و عدم تکیه بر این کشور است.
متاسفانه کردها نیز از این قاعده مستثنا نبوده و آمریکایی ها در طول یک قرن اخیر بارها و بارها از آنها استفاده ابزاری کرده و در بزنگاه رهایشان کرده اند و در برهه کنونی هم از گروه‌های تجزیه‌طلب کردی به عنوان ابزاری برای چانه زدن در راستای تامین منافع ملی خودشان استفاده می نمایند.
ایالات متحده آمریکا در طول ۱۰۰ ساله گذشته حداقل نه بار به پشت نیروهای تجزیه‌طلب کُرد خنجر زده و آنها را در بزنگاه های تاریخی رها کرده است؛
.
- ناسیونالیسم کُردی مانند سایر ناسیونالیسم ها از ابتدای قرن نوزدهم رشد کرد. در آن دوران اغلب کردها تحت حکومت عثمانی زندگی می کردند. با فروپاشی امپراتوری عثمانی کردها گمان می کردند لحظه تاریخی مدنظرشان فرارسیده است. «معاهده سور» که در سال ۱۹۲۰ منعقد شد درواقع سند فروپاشی و تجزیه امپراتوری عثمانی بود. در این معاهده برای کردها سهمی در نظر گرفته شده و نوعی استقلال طراحی شده بود. اما ملی گرایان ترک، بشدت مقابل استقلال کردها ایستادگی کرده و ۳ سال بعد معاهده لوزان امضا شد. این معاهده که از حمایت آمریکا برخوردار بود، سوریه را به فرانسه و عراق را به انگلستان می بخشید اما سهمی برای کردها نداشت. این اولین و کوچک ترین خیانت آمریکا به کردها بود.
- آمریکا از کردها در طول حکومت عبدالکریم قاسم در عراق -۱۹۵۸ تا ۱۹۶۳ علیه دولت مرکزی حمایت می کرد چرا که او از دستورات آمریکا پیروی نمی کرد. پس از کودتای صدام علیه عبدالکریم قاسم، سیاست آمریکا درباره کردها هم عوض شد و دیگر نیازی به آنها احساس نمی شد. پس کمک و حمایت نیز قطع شد.
- در دهه ۷۰ میلادی صدام به سوی اتحاد جماهیر شوروی متمایل شده بود و این برای آمریکا قابل تحمل نبود. دولت نیکسون با طراحی هنری کیسینجر عملیات علیه دولت صدام را کلید زد. براساس این طرح شاه ایران که متحد نزدیک آمریکا بود، باید کردها را علیه دولت بغداد تسلیح و تجهیز می کرد. هدف این طرح تنها ضربه زدن به دولت مرکزی عراق بود و هیچ افقی برای کردها پیش بینی نشده بود.
- چند سال بعد آمریکا خود دلال توافق میان شاه و صدام شد. یکی از بندهای اصلی توافق، قطع حمایت از کردها بود. صدام که به نوعی از آمریکا چراغ سبز گرفته بود ارتش خود را به شمال این کشور گسیل کرده و هزاران تن از کردها را قتل عام کرد. آمریکایی ها در این زمینه با انتقادهایی مواجه شدند و کیسینجر در پاسخ به منتقدان گفت؛ «نباید عملیات مخفیانه را با کار تبلیغ مذهبی اشتباه گرفت»!در دهه ۸۰ میلادی صدام بارها کردهای کشور خود را با سلاح شیمیایی مورد حمله قرار داد. این حملات در سکوت همراه با تایید آمریکا انجام می شد. صدام مشغول جنگ علیه جمهوری اسلامی ایران به عنوان دشمن سرسخت آمریکا بود و نه تنها انتقادی از وی نمی شد بلکه از او حمایت سیاسی و نظامی هم به عمل می آمد. رسانه های آمریکایی هم با سانسور چنین حملاتی نقش خود را در این همدستی مرگبار ایفا کردند. یک بار که روزنامه نگار واشنگتن پست انتشار عکسی از این حملات شیمیایی را پیشنهاد می کند، با این پاسخ از سوی سردبیر روزنامه مواجه می شود؛ چه کسی اهمیت می دهد؟!
- در سال ۱۹۹۱ و پس از حمله صدام به کویت و حمله آمریکا به عراق، بوش پدر –رئیس جمهور آمریکا- از ارتش و مردم عراق خواست تا کنترل این کشور را به دست گیرند. شیعیان عراقی در جنوب و کردها در شمال وارد عمل شده و قیام کردند. صدام قتل عامی فجیع به راه انداخت و هر دو گروه را سرکوب کرد. آمریکایی ها که خود دعوت کننده به این قیام بودند فقط تماشا کردند! توماس فریدمن تحلیلگر آمریکایی بعدها نوشت؛ بوش دنبال حکومت مردم عراق نبود او به دنبال حفظ مشت آهنین عراق یعنی ارتش این کشور، بدون صدام بود نه دموکراسی.
- در دهه ۹۰ میلادی سیاست آمریکا در قبال کردها منوط به جغرافیای آنها بود. دولت کلینتون از کردهای عراق حمایت می کرد. چرا؟ چون آنها علیه صدام که برای غرب دردسرساز شده بود، اقدام می کردند. اما چند کیلومتر آنسوتر کردهای ترکیه که علیه دولتی همپیمان آمریکا و عضو ناتو بودند، مغضوب کاخ سفید بودند. آنکارا بشدت با کردها در ستیز بود و آمریکایی ها اصلی ترین تامین کننده سلاح ترکیه در این نبرد بودند.
- قبل از حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ برخی تحلیلگران آمریکایی مدعی بودند این حمله حمایت از کردهاست و باید انجام شود. با شروع جنگ مناظره ای در شبکه آمریکایی C-SPAN انجام شد. یک سوی این مناظره دانیل السبرگ از مقامات پنتاگون و سوی دیگر ویلیام کریستول نئومحافظه کار بود. کریستول می گوید من مخالف خیانت به کردها هستم. مطمئناً نظر شما این نیست که چون ما در گذشته به آنها خیانت کرده ایم، باید این بار هم به آنها خیانت کنیم. السبرگ در پاسخ می گوید، نه نباید خیانت کنیم اما می کنیم! کریستول ادامه می دهد نه خیانت نمی کنیم. هرگز چنین کاری نمی کنیم. البته حق با السبرگ بود. چهار سال بعد ترکیه کردها را در شمال عراق بشدت بمباران کرد و آمریکا تنها نظاره گر این حمله بود. کریستول در مقاله ای در هفته نامه ویکلی استاندارد نوشت؛ این خیانت دقیقاً همان کاری بود که باید آمریکا انجام می داد!
- شکست همه پرسی استقلال کردستان عراق نشان داد که ایالات متحده به خاطر منافع خود در عراق و تیره نشدن روابطش با ترکیه و چانه زنی با کشورهای منطقه برای تامین منافع خودش حاضر نشد از استقلال طلبی بارزانی ها حمایت کند و عملا ثابت کرد که آمریکا از مسئله تجزیه‌طلبی کردی به عنوان ابزاری برای چانه زنی و تامین منافع خودش استفاده می‌نماید.
- در دوران بحران سوریه و پس از آن حملات ترکیه به شمال سوریه با چراغ سبز آمریکایی‌ها صورت گرفت و حتی برخی از تحلیلگران می گویند که نیروهایی که در آن مناطق بوده اند قبل از حمله ترکیه از آن مناطق عقب نشینی کرده اند این در حالی است که عملاً کردهای سوریه جزو نیروهای وفادار به ایالات متحده آمریکا محسوب می شدند و در دوران ترامپ نیز عملاً کردهای سوریه به عنوان ابزاری برای چانه زنی آمریکا با ترکیه مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
true
it is true
falseit is false
true
it is true
