تحصن مادران در اعتراض به ربوده شدن فرزندانشان توسط حزب دموکراتیک خلق‌ها جهت الحاق آنها به گروه تروریستی پ.ک.ک برای سیصدمین روز مقابل دفتر این حزب در شهر دیاربکر ترکیه ادامه دارد.
به گزارش کوردپاریز، تحصن خانواده‌ها در مقابل ساختمان «حزب دموکراتیک خلق‌ها» (HDP) در دیاربکر که به ربوده شدن فرزندانشان توسط این حزب جهت الحاق آنها به گروه تروریستی پ.ک.ک معترض بوده و در تلاش برای بازگرداندن آنها هستند، وارد سیصدمین روز خود شد.
مادر یکی از این جوانان به نام «هاجره آکار» روز ۲۲ آگوست ۲۰۱۹ در مقابل ساختمان حزب HDP تحصن و اعلام کرد که فرزندش به واسطه این حزب ربوده شده است. وی با اصرار در اعتراض خود، روز ۲۴ آگوست توانست فرزندش را به دست آورد.
مبارزه هاجره الگویی برای سایر خانواده هایی شد که درد مشابهی را تجربه می‌کنند. پس از آن تعداد خانواده های شرکت کننده در تحصنی از ۳ سپتامبر ۲۰۱۹ آغاز شده بود افزایش یافته و به ۱۴۰ خانواده رسید. تاکنون سیزده تن از این خانواده‌ها توانسته‌اند فرزندانشان را بازگردانند و این انگیزه‌ای برای دیگران ایجاد کرده است.
بسیاری از سیاستمداران، هنرمندان، نویسندگان، روزنامه‌نگاران و نهادهای مدنی نیز از این حرکت ماداران حمایت کرده و صدای آن را به گوش همه رسانده‌اند.
در این مدت برخی از اعضای پارمان اروپا، سفرای نه کشور جهان از جمله اوکراین، انگلستان و هند به همراه گروهی از شهروندانی که از کشورهای اروپایی آمده بودند نیز با این مادران دیدار و ابراز همدردی کرده‌اند.
این خانواده‌ها در طول شیوع ویروس کرونا نیز با رعایت نکات ایمنی به تحصن خود ادامه داده و بر اصرارشان برای بازگرداندن فرزندان خود از چنگ تروریست‌ها تاکید دارند.
یکی از این مادران به نام نجیبه چیفتجی که از استان حکاری در این تحصن شرکت کرده در مصاحبه با خبرنگار آناتولی اظهار داشت: برای پیدا کردن فرزندم که از شش سال پیش ربوده شده، مبارزه می‌کنم. سالهاست که به دنبال فرزندم می‌گردم. پسر دیگرم نیز در سال ۲۰۱۷ به دلیل اینکه خواستار بازگشت برادرش شده بود، به دست تروریست‌ها به شهادت رسید. آنان یکی از پسران من را ربوده و به کوه (قندیل) برده‌اند. پسر دیگرم را نیز در مقابل چشمان خانواده‌اش کشتند. چگونه می‌توانند چنین دردی را به ما تحمیل کنند. تا زمانی که فرزندم را از HDP و پ.ک.ک پس نگیریم، از مبارزه خود دست نخواهم کشید.
یک مادر دیگر به نام «سونگول آلتین‌تاش» نیز می‌گوید: پسرم شش سال پیش در حالیکه برای خدمت به وطن راهی هنگ خود می‌شد، توسط تروریستهای پ.ک.ک ربوده شد. سیصد روز است که اینجا تحصن کرده و روزهای سختی را گذرانده‌ایم. خانواده‌هایمان در خانه و ما نیز در اینجا نگران و منتظر فرزندان‌مان هستیم.
