تقریبا می توان گفت در غرب آسیا و آفریقا هیچ گروه تروریستی ای وجود ندارد که آمریکا به طور مستقیم یا با واسطه در شکل گیری آن نقش نداشته باشد.
گروه پژاک در ۴ آوریل ۲۰۰۳ در سالروز تولد «عبدالله اوجالان»، رهبر گروه خشونت طلب پ.ک.ک تاسیس شد. این گروه که هدف خود را ایجاد حکومت دموکراتیک در مناطق کردنشین ایران و حتی تجزیه آن اعلام کرده است، دارای سه هزار نیرو در مناطق کردنشین ایران و کشورهای عراق و ترکیه است.
پژاک علی‌رغم شعارهای ملی گرایانه کردی که در ظاهر اعلام می کند در باطن ابزاری در دست برخی رهبران آن است تا سوار بر احساسات ملی گرایانه برخی از اکراد به درآمدهای کلان دست پیدا کنند.
حضور پژاک در مناطق مرزی صعب‌العبور سه کشور باعث شده این گروه از وضعیتی بسیار مناسب برای قاچاق برخوردار باشد. قاچاق کالا، مواد مخدر، سیگار و مشروبات الکلی از جمله اصلی ترین اقدامات داخلی این گروه در مرز است. پژاک یکی از زنجیره های قاچاق مواد مخدر به اروپاست و به کمک حامیان کرد خود در اروپا دست به قاچاق انسان و مواد مخدر به کشورهایی اروپایی نیز می زند. گفته می شود ۸۰ درصد از بازار مواد مخدر آلمان در دست این گروه و پ.ک.ک است.
جز این موارد پژاک سعی کرده است از کمک های مالی و تسلیحاتی آمریکا، عربستان سعودی و اسرائیل نیز استفاده کند. این گروه در قبال دریافت مبالغی کلان از این منابع اقدام به ناامن سازی مناطق مرزی ایران می کند و با انجام عملیات های تروریستی از آمریکا و سعودی ها حق‌العملیات می گیرد.
گروه پژاک البته با توجه به قدرت نظامی خود اقدام به باجگیری از روستاهای مرزی ایران و عراق می کند. علاوه بر پژاک، حزب دموکرات کردستان نیز در این مناطق فعالیت می کنند. این گروه نیز علاوه بر این منابع مالی، در اقلیم کردستان از کنسولگری سعودی و آمریکا هم ارتزاق می کند.
