فرانسه نقش مهمی در حمایت از گروه‌های تروریستی کردی ایفا کرده و می‌کند.
فرانسه خود را مهد آزادی و دموکراسی می‌داند. اما همزمان میزبان سران و اعضای گروه‌های تروریستی و مسلح است. روابط شخصی سران سابق این کشور با این افراد نیز مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته است. ایزابل کوتانپر حقوقدان بین‌المللی در فرانسه در مصاحبه با خبرنگار ما به مناسبت ۲۶ مرداد سالروز قتل‌عام بیمارستان پاوه به دست گروه‌های مسلح کردی، بر حمایت فرانسه از این گروه‌ها تاکید کرد.
خانم کوتانپر چهلمین سالگرد قتل عام بیماران، زخمی‌ها و کادر درمانی بیمارستان شهر کردنشین پاوه توسط حزب دموکرات کردستان ایران به رهبری قاسملو از نزدیکان خانواده میتران رئیس جمهور سابق فرانسه است. در حالی قتل عام صورت گرفت که فرانسه حامی قاسملو بود. ارزیابی شما از این تناقض چیست؟
در وهله اول همان بحث تناقض در گفتار و عمل این گروه‌هاست. نکته دوم این که کشورهای اروپایی واقعیت را تحریف می‌کنند. این در واقع اقدامات حساب شده غربی است که به صورت منظم تکرار می‌شود. من خیلی خوب به یاد دارم خانم میتران از این گروه‌های تروریستی کرد حمایت می‌کرد و اکنون هم دوست این خانواده یعنی آقای برنار کوشنر، وزیر خارجه سابق فرانسه، از گروه‌های تروریستی کرد حمایت می‌کند. هدفشان استفاده ابزاری از کردها علیه جمهوری اسلامی ایران بود. چون ایران را رقیبی برای منافع خود در منطقه می‌دانند. لذا هدفشان زمین زدن ایران است. این نیز در چارچوب سیاست کلی آنها برای مطیع نگه داشتن آسیاست. در عین حال آمریکا نیز دستورالعمل لازم را به فرانسه و اروپا می‌دهد. این را نیز با پوشش حمایت از مردمان به اصطلاح مورد بدرفتاری واقع شده انجام می‌دهند. برای این امر عناوینی مانند حقوق بشر و اقدامات بشردوستانه تعریف می‌کنند. با هر وسیله ممکن تلاش می‌کنند تا نهایتا حکومت را تغییر دهند. یعنی مخالف حکومت‌هایی هستند که مستقل‌اند و می‌خواهند به استقلال خود ادامه دهند. یعنی با همه حکومت‌های منتخب و مردمی و دموکراتیک مخالف هستند. هر جا رای مردمی حاکم باشد جای پای دخالت غربی‌ها باز می‌شود. بارها دیده‌ایم پس از انتخابات دموکراتیک غربی‌ها دخالت کرده‌اند. هر جا نتیجه انتخابات، با منافع اقتصادی و سیاسی آنها سازگار نبوده، انتخابات دموکراتیک را هم رد کرده‌اند. من کشورهای غربی را مطیع ناتو می‌نامم. هر وقت موفق نشوند به کودتاهای نظامی دست می‌زنند. یا اگر لازم باشد حمله نظامی می‌کنند. این روند تقریبا همیشه وجود داشته و در مورد کردها نیز با پوشش حقوق بشری وارد شده‌اند. افرادی مانند خانم میتران و کوشنر همیشه مجری این سیاست بوده‌اند. فرانسه در دنیا به عنوان مهد حقوق بشر معرفی می‌شود، اما من آن را مرکز نقض حقوق بشر می‌نامم. با هر حکومتی که منافع آن را تامین نکند، مخالفت می‌کند.
شما وکیل بین‌المللی هستید. پس از ۴۰ سال از این قتل عام در بیمارستان پاوه، قربانیان چه کاری می‌توانند از لحاظ حقوقی انجام دهند؟
در سطح بین‌المللی یک دستگاه قضایی وجود ندارد. اما تنها نهادی که مدتی در زمینه حقوقی تا حدی مستقل بود اما اکنون دیگر کارایی خود را از دست داده و فاسد است، نهادهای حقوقی مستقر در لاهه هستند که فقط به رفع اختلافات دولت‌ها محدود شده‌اند. مثلا دادگاه بین‌المللی جنایی بایستی اصولا به این مسائل نیز رسیدگی کند و همچنین شورای امنیت نباید فقط به مشکلات دولت‌ها محدود شود. بلکه باید علیه جنایتکارانی وارد عمل شود که مردم بی گناه را هدف قرار می‌دهند. اما می‌بینیم بی تفاوت است چون استقلال ندارد و به بازویی برای ناتو تبدیل شده است. مکانیسم دیگر کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل است که خودش نیز کمیته‌هایی دارد که در زمینه‌های مختلف تصمیم گیری می‌کنند اما قدرت اجرایی ندارند.
