به گزارش کورد پاریز، “محمدرضا اسکندری” مدیر مسئول سایت کردانه و عضو سابق مجاهدین خلق در یادداشتی نوشت: از روز بیست و هشتم اسفندماه ۱۳۹۴ که مراسم نوروزی با حضور مصطفی هجری، دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران در مقر این حزب در کوه‌های “هلگورد” مرز روژهلات و باشور کوردستان برگزار شد؛ بیش از ۲ سال می گذارد. در آن روز “حدکا” اعلام مبارزه نوین در روژهلات نمود و این حرکت جدید حزبش را “راسان” یعنی “دوباره برخاستن” نام نهاد. با کمال تاسف بعد از اعلام جنگ آقای هجری به ایران، هر چند وقت یکبار در برخی از ماه‌ها شاهد زخمی و کشته‌شدن‌های گروهی و فردی هستیم که با فرمان رهبری “حدکا” به کام مرگ گرفتار می شوند. هر بار هم “حدکا” تلاش نموده است که با فضاسازی مخالفین این سیاست اشتباه را با ارقام غیرواقعی از کشته شدن نیروهای رژیم، دهان مخالفین را ببندد و هرکسی را که مخالفت می کند به نام مزدور و جاش معرفی کند.
اسکندری در ادامه نوشت: “حدکا” خوب می‌داند در دنیای واقعی کنونی در هر شهر و روستا هر فرد تلفن و اینترنت دارد. اگر حکومت ایران، فردی را در جنگ با پیشمرگ ها از دست داده است و دفن کند، بدون شک مردم مطلع خواهند شد و روز بعد در شبکه های اجتماعی خبرش منتشر می شود.
حال این سوالات پیش می آید که:
هدف رهبری “حدکا” از اضافه شدن تعداد جان باختنگان هر ماه این نیروهای تازه وارد چیست؟
چرا در میان “کشته‌شدگان راسان” حتی یک نفر از فرزندان رهبری بالا و پایین “حدکا “دیده نمی شود؟
آنها و خانواده هایشان در اروپا زندگی و تفریح خود را دارند و فرزندانشان در دانشگاه مشغول تحصیل و کار هستند و جوانانی که به این گروه ملحق می شوند پس از چند ماه آموزش مقدماتی و نه حرفه ای به کام مرگ می روند.
اگر راسان یک حرکت رو به جلو بوده چرا این خارج نشینان شبکه های اجتماعی کنار گود نشسته و فقط در حال کامنت نوشتن هستند و برای گرفتن چند عکس یادگاری با پیشمرگان راسان به باشور می روند و پس از برنزه شدن، به اروپا بر می گردند؟
این منتقد حدکا در ادامه می نویسد: با توجه با سوالات بالا و صدها سوال دیگر من به این نتیجه میرسم و آن این است که حزب دمکرات کردستان ایران همانند سازمان مجاهدین خلق ایران که با صدام عملا در عراق، قفل شده بودند برای اینکه به جهان بیرون از خود بگویند که آنها هنوز توانایی عملیاتی دارند؛ تعداد زیادی از نیروهای ایلامی و فارس را برای عملیات های کور به ایلام و تهران فرستادند و همه آنها جوانانی که تازه به سازمان وصل شده بودند که پس از ورود به کشور کشته و یا اسیر شدند و در عمل کاری از پیش نبردند و همانند گذشته بر آمار کشته شدگان مجاهدین خلق اضافه نمودند.
مجاهدین بار دیگر این شکست بزرگ خود را با کشته سازی و دروغ پردازی “پیروزی بزرگ” نامیدند و در بوق و کرنا کردند. اما در واقع مجاهدین خلق بیشترین نیروهای خود را از دست داد چون این سازمان برایش این مهم است که در تبلیغات خارج از کشورش عکس هزاران کشته اش را به نمایش بگذارد. من فکر می کنم “حدکا” هم با این کپی برداری از مجاهدین به فکر قدرت سیاسی آینده روژهلات کردستان است آن هم به بهای قربانی کردن فرزندان خانوادهای فقیر.
اسم بخش نظامی مجاهدین خلق “ارتش آزادی بخش ملی ایران” است و حدکا هم اسم بخش نظامی اش را “نیروی پیشمرگ کوردستان” نام نهاده است. رجوی همچنان و همچنان نفر اول مجاهدین است و آقای هجری هم بعد از کنگره ١٣ همچنان سالهاست نفر اول حدکا و هر دو حاکم بلامنازع سازمانشان هستند و تصمیمات و حرف نهایی را خودشان میزنند و بدون مشورت و فرمان آنان هیچ کاری صورت نمی گیرد. مجاهدین همیشه بعد از عملیاتهایی که انجام می داد خود را پیروز میدان قلمداد می کرد و از شکستها و تلفاتش سخنی به میان نمی آورد این سیاست را از جانب “حدکا” هم شاهدیم.
وی در پایان یادداشت خود توصیه می کند تا دیر نشده است رهبری “حدکا” باید دست از پروژه کشته سازی و به کام مرگ فرستادن پیشمرگ هایش بردارد.
