به‌ گزارش کوردپاریز، سفوک در این مقاله می‌نویسد: برخی از اینکه من یک کُرد هستم و درباره رویدادهای پشت پرده در کردستان مطلب می‌نویسم و دیدگاه‌های خود را بدون توجه به منافع شخصی خود و با توجه به ممنوعیت انتقاد از سیاست اقلیم کردستان به دلیل عدم انتقادپذیری طرف مقابل بیان می‌کنم، تعجب می‌کنند.

این مسئله تا حدی به فرهنگ جهل و نادانی و نژادپرستی حزبی و فراموش کردن کسانی مربوط می‌شود که مسائل و امور را در مسیر صحیح خود قرار می‌دهند و اشتباهات خود را می‌پذیرند و برای نجات مسئله کردها تلاش می‌کنند؛ چراکه هرکس که افراد خاطی را تشویق کند، بی‌تردید موجب تداوم اشتباهات آنان خواهد شد، اما کسی که مسائل اشتباه و صحیح را بیان می‌کند، بدون شک راه روشنی را فراروی دیگران قرار می‌دهد.

تاریخ دو حزب عمده در اقلیم کردستان شاهد روزهای تاریکی بوده که با خون برادرانی نوشته‌شده است که در جنگ بر سر قدرت و منافع حزبی شرکت کرده‌اند و به‌رغم اینکه کشور ابرقدرت آمریکا این روزهای تاریک را با قدرت و حمایت‌های خود به روزهای روشن تبدیل کرده، اما تنش بین این دو حزب تا به امروز همچنان باقی‌مانده است.

بدون تردید علت اصلی این تنش به اتکای هریک از دو حزب به کشورهای دیگر (ایران – ترکیه) مربوط می‌شود و این در حالی است که تنها گزینه برای گذر از مشکلات و قدم گذاشتن در راه صلح، دست در دست قرار دادن هریک از دو حزب است؛ اما آنچه همانند اشعه خورشید آشکار است موضوع قدرت است که دارای سحر و جادوی خاصی و همیشه یکی از عوامل اصلی آغاز کشمکش‌ها بین طرف‌های رقیب به شمار می‌رود.

اکنون اختلافات داخلی بین احزاب کردستانی در اقلیم کردستان به‌طور کامل بر مسئله کردها و بر خود کردها در دیگر کشورها تاثیرگذاشته است.
موضوع تجزیه کشورهای منطقه اکنون بسیار بر سر زبان‌ها است، اما واقعیت این است که اکثر کشورهایی که تاکنون شاهد کشمکش و درگیری‌های داخلی بوده‌اند، ازنظر جغرافیایی تجزیه نشده‌اند و به شکل قبلی خود باقی‌مانده‌اند که به‌عنوان‌مثال می‌توان به افغانستان و پاکستان که شبکه القاعده در آن‌ها حضور دارد، اشاره کرد.

رویدادهای اقلیم کردستان به‌وضوح نشان می‌دهد که در آستانه تقسیم شدن به دو اقلیم است که یکی از این دو اقلیم یعنی سلیمانیه ازنظر اقتصادی از ایران تبعیت می‌کند و حلبچه و بخشی از کرکوک به علت منابع نفتی فراوان جزء این اقلیم خواهند بود. اقلیم دیگر اقلیم اربیل است که وابسته به ترکیه است و دهوک و بخشی از کرکوک و مناطق ترکمانی نشین را دربرمی گیرد.

برای توضیح بیشتر در این خصوص باید گفت که کشورهای غاصب کردستان اکنون پشت پرده در خصوص تأسیس کشور مستقل کُرد به تفاهم رسیده‌اند، اما عامل مهمی که به آن‌ها برای رسیدن به این هدف کمک می‌کند، خود کردها هستند که علیه یکدیگر متوسل به زور می‌شوند.

نظامی که از سال ۱۹۹۳ تا سال کنونی یعنی ۲۰۱۶ بر اقلیم کردستان حاکم است، به حزب دمکرات کردستان وابسته است که به اعتراف مسعود بارزانی رهبر این حزب، به دلیل وجود فساد مالی و سیاسی موجب افزایش موج جدایی‌خواهی شده است، بنابراین هرچه که این فساد گسترش یاید، موج جدایی‌خواهی نیز گسترش خواهد یافت، لذا بهتر است که حزب دمکرات به تفاهم با تمامی احزاب بر اساس منافع مشترک روی آورد؛ چراکه کردها به خاطر حقوق خود جان‌فشانی کرده‌اند و همه به‌طور مساوی با ظلم و ستم روبرو شده‌اند.

اکنون در برابر بارزانی گامی بسیار مهم یعنی انجام اصلاحات داخلی و مبارزه با مشت آهنین با فساد وجود دارد، چراکه همه دلایل و نشانه‌ها با توجه به تعطیل شدن پارلمان کردستان و دولت و حتی موضوع پایان دوره ریاست بارزانی بر اقلیم کردستان، از تجزیه اقلیم به دو اقلیم مستقل حکایت دارد، پس ای کُرد، همه ما انسانیم و خطاکار، لذا باید سیاست نظام بعثی را که به ما کف زدن و در دست گرفتن عکس و تصاویر را آموخته، کنار بگذاریم و با منطق به کوچک‌ترها پیش از بزرگ‌ترها بگوییم که اشتباه کرده‌اند، چراکه مسئله کردها مستحق این است که منافع شخصی را به خاطر منافع ملت کرد و مسئله کردها کنار بگذاریم.

ترجمه‌: سرویس عراق و اقلیم کردستان