نوشته ی: امره اوسلو -( تودی زمان )
واحد استخبارات اداره ملی پلیس درباره جنگ تروریستی پ ک ک در جنوب شرقی ترکیه گزارشی را آماده کرده است که روزنامه حریت درباره آن گزارش داده است.
قرائت اراده ملی پلیس از جنگ شهری پ ک ک چنین است:
پ ک ک که از دوره آتش بس استفاده کرده و خود را در مراکز شهری سازماندهی نمود و همچنین با داشتن خیلی از اعضای آموزش دیده خود در مقرها در شهرها مستقر شده و به نام جنبش جوانان انقلابی میهن، سازمان یافته است. این جنبش جوانان که روند شکل گیری خود را در سال ۲۰۱۳ کامل کرده است متشکل از آندسته از اعضای پ ک ک است که از بین اعضای کوهستان آمده اند. خود را به شکل نیروی پلیس و واحدهای امینتی و اطلاعاتی سازماندهی کرده و در مناطق تحت کنترل بارزسی انجام می دهند. آنها راهها را مسدود نموده و به عنوان بخشی از باصطلاح خط مشی امنیتی خود هویت افراد را کنترل می کنند.
براساس ارزیابی اداره ملی پلیس، هدف پ ک ک این است تا با هدف قرار دادن افسران پلیس و ایجاد یک ساختار مشابه پلیس و همچنین واحدهای امنیتی و اطلاعاتی خود ساختاری شبیه پلیس تاسیس نماید.
[1]
بعلاوه، گفته می شود پ ک ک می خواهد مناطق باصطلاح آزاد شده ایجاد کند و با قتل افسران پلیس قصد دارد کنترل این مناطق را از دست ندهد و در این مناطق قدرت نیروهای امنیتی را بشکند تا این مناطق را تحت کنترل کامل خود در آورد.
آیا ادراه ملی پلیس راهبرد جنگ پ ک ک را درست فهمیده است؟
متاسفانه نه، اما ارزیابی این اداره نشان می دهد که دولت کنترل ذهن خود را از دست داده است. دولت با چنین ذهنیتی محکوم به شکست است. شیوه برداشت دولت از راهبرد جنگی پ ک ک درباره “سلطه محلی” از دهه نود میلادی می باشد.
این زمانی اتفاق نمی افتد که افراد آگاه و خبره را که از مهارت تفکر تحلیلی برخوردارند از نیروی پلیس اخراج می کنند و پلیس های هواخواه دولت را جایگزین آنها کنند.
اشتباه ارزیابی اداره ملی پلیس چیست؟
قبل از هر چیز، شیوه استدلال آن اشتباه است. هیچ مدرکی دال بر حمایت از استدلال اداره ملی پلیس وجود ندارد. اگر اداره پلیس نشریات روزانه پ ک ک را دنبال می کرد، چنین گزارش بی معنایی را نمی نوشت.
بگذارید این گونه توضیح بدهم: اگر هدف واقعی پ ک ک در این جنگ ایجاد حاکمیت خود در منطقه، انجام فعالیت های امنیتی در منطقه و جمع آوری مالیات بود، می توانست این کار را در طول روند صلح به شیوه ای آسانتر و راحت تر انجام دهد ، روندی که چند سال پیش بین دولت و پ ک ک آغاز شد تا مسئله بلند مدت تروریسم حل شود. حتی همه این کارها را تحت حمایت دولت نیز انجام می داد. به خاطر داشته باشید که در حالی راهها را می بست و هویت افراد را کنترل می کرد که وزرای حزب عدالت و توسعه و استانداران طرفدار دولت به نیروهای امنیتی دستور می دادند علیه این فعالیت های پ ک ک هیچ کاری نکنند. پ ک ک در طول این روند یک مجسمه عبدالله اوجالان را نصب نمود. دیگر چه چیزی بدتر از این می توانست اتفاق بیفتد؟ آیا تحلیلی بی معناتر از این می توانست صورت بگیرد؟
اکنون به استدلال دوم اداره پلیس می پردازیم که می گوید “پ ک ک قصد دارد مناطقی تحت کنترل خود ایجاد کند و از ورود پلیس به آنجا جلوگیری نماید”. پلیس نیز قادر نبود وارد آنجا شود یعنی زمانی که پ ک ک در طول روند صلح در آنجا حضور داشت. جنبش جوانان حتی در آن دوره منع آمد و شد اعلام کرده بود.علاوه بر جنوب شرقی کشور، پلیس نمی توانست وارد مناطق همسایه شود به عنوان مثال در مرسین که در جنوب کشور است و پ ک ک در آن خیلی فعال می باشد.
با توجه به این وضعیت، چرا پ ک ک باید خشونت را افزایش دهد و تلاش نماید موفقیت بالقوه ای را محافظت نماید که قبلا با درگیری بدست آورده است؟ بعلاوه، با ندادن اجازه به ورود پلیس ها، پ ک ک چه چیزی بدست می آورد؟ حزب عدالت و توسعه قبلا اعتراف کرده بود که با مذاکرات اسلو در سال ۲۰۱۰ پ ک ک در منطقه حاکم است. این وضعیت به ویژه با کنار راندن قبایل و کردهای طرف دولت به سمت پ ک ک در طی روند صلح امکانپذیر شد.
بعلاوه، حملات پ ک ک به افسران پلیس در شهرها چیز جدیدی نیست. در سال ۲۰۱۲ بیشتر حملات آن علیه افسران پلیس بود.
حملات پ ک ک به افسران پلیس را چگونه درست تحلیل کنیم؟
در پشت پرده حملات پ ک ک به افسران پلیس دلایل زیادی نهفته می باشد. به مهم ترین آنها می پردازم.
۱.افسران پلیس در مقایسه با سربازان ارتش هدف های آسانی هستند. این فقط برای ترکیه نیست بلکه برای همه دنیا چنین می باشد. اگر به افسران پلیس کشته شده توسط پ ک ک دقت کنید، خواهید دید که یا افسران راهنمایی و رانندگی هستند یا حین انجام وظیفه در مسائل اجتماعی کشته شده اند.
۲.مجموعه استخباراتی پلیس تضعیف شده است. نیروی پلیس در ضعیف ترین دوره تاریخ قرار دارد. “دولت موازی” عبارتی است که دولت به جنبش گولن نسبت می دهد که پس از ماجری فساد مالی سال ۲۰۱۳ متداول شده است. این در شیوه تحلیل پلیس از حملات پ ک ک نیز دیده می شود. به نظر می رسد برای پلیسی که از ضعف استخباراتی رنج می برد غیرممکن است جلوی حملات پ ک ک را بگیرد. به علاوه، در مدیریت پلیس نیز ضعف دیده می شود. روسای پلیس وقت خود را تلف می کنند تا کرسی های خود را حفظ کنند و تلاش می کنند تا همراه دولت علیه ساختار باصطلاح دولت موازی جنگ کنند نه این که بر شکست دادن پ ک ک تمرکز نمایند. به عنوان مثال، تانسو آیدن افسر راهنمایی و رانندگی اخیرا در دیاربکر کشته شد چون وی در یک منطقه عبور ممنوع ترافیکی بدون اسلحه بود با این که درباره حملات پ ک ک در شهر هشدارهای لازم داده شده بود. این شکستی علنی برای مدیریت پلیس است. پلیس مدیر این افسر به عنوان رئیس پلیس یک استان غربی تعیین شد و جایزه نیز گرفت.
۳.جنگجویان پ ک ک در کوهستان برای زمستان خود را آماده می کنند. لذا برای اعضای پ ک ک در کوهستان جنگ در چنین زمانی خیلی خطرناک است. حتی می توان گفت که پ ک ک با انجام حملات شهری قصد دارد اعضای خود در کوهستان را از عملیات های نظامی محافظت نماید.
۴.برعکس وضعیت دهه نود میلادی، اطلاعات بالای ارائه شده توسط وسایل بدون سرنشین اکنون تحرک را برای اعضای پ ک ک خیلی سخت کرده است. به همین خاطر است پ ک ک ترجیح می دهد در شهرها حمله کند.
۵.لازم است به خاطر داشته باشیم همیشه یک راهبرد جنگ سوریه در پشت این درگیری ها وجود دارد. پ ک ک فکر می کند که با آشوب کردن ترکیه می تواند دستاوردهای خود در سوریه را حفظ نماید. برای پ ک ک، جنگی که در جزیره، شمذینان و لیجه به راه انداخته است در واقع بخشی از یک راهبرد جنگی گسترده برای حفظ دستاوردهای خود در کردستان سوریه است.
۶.برعکس دهه نود میلادی، این جنگ جدید به یک جنگ پخش زنده تبدیل شده است. حضور رسانه های اجتماعی به ابزاری بزرگ برای پ ک ک تبدیل شده است. بنابراین، برای پ ک ک آوردن جنگ در برابر چشم جهانیان، نیاز دارد جنگ را در برابر دیدگاه جهان انجام دهد تا نگاه جهانیان را به سوی خود جلب کنند. هیچ کس صدای بمبی را که در کوهستان منفجر می شود نمی شنود اما اخبار یک گلوله در شهر بلافاصله در دنیا می پیچد. بنابراین، اگر پ ک ک به جنگ می رود، از این پس در شهرها خواهد جنگید.
۷.در سال ۲۰۱۲، دولت پ ک ک را شکست داد و ناچار نمود پشت میز مذاکره بنشیند. اگر دولت و پ ک ک در پایان این روند دوباره پشت میز مذاکره بنشینند، پ ک ک می خواهد با دستی قوی در آنجا باشد. بنابراین می خواهد سلطه بالقوه خود در شهرها را به دولت نشان دهد همان طور که در طی روند صلح نشان داد. پ ک ک به هر نحوی می خواهد نخست دولت را شکست دهد و سپس پشت میز مذاکره بنشیند.
ترجمه : سرویس بین الملل کوردپاریز
منبع: http://www.todayszaman.com/columnist/emre-uslu/pkks-urban-war_398437.html